Marlon Hulshof-Stoelers kreeg te horen dat ze niet lang meer te leven had, vervolgens onderging ze een levertransplantatie. “Daarna moest ik mijn leven weer oppakken.” Voor begeleiding kwam ze aanvankelijk bij de maatschappelijk werker van het Deventer ziekenhuis terecht. Toen deze een andere baan kreeg is ze verwezen naar Ester Mars van De Kern.
Marlon heeft als B-verplegende en later als arbeidstherapeut gewerkt. “Met veel plezier veel inzet,” vertelt ze. “In 2012 werd ik werkloos. En toen pas merkte ik dat ik me niet zo goed voelde.” Later bleek dat haar lever onvoldoende functioneerde en dat ze daardoor ook diabetes had. De prognose om verder te leven was heel slecht. Ze was doodziek. “Ik leefde drie jaar met het vooruitzicht nog maar kort te zullen leven.”
Heel spannend
“Zou ik sterk genoeg zijn om een operatie te ondergaan en is er voor mij dan een donor? Het was heel spannend.” Ze moest wachten op de uitslag van onderzoeken en welke plaats zij op de wachtlijst zal krijgen. “Ik stond tweede op de wachtlijst en toen werd ik geopereerd.”
Ik moest flink zijn
Na de zware operatie knapte ze weer op. Maar met de fysieke vooruitgang kwamen ook de moeilijke vragen: “Ik had opeens weer een leven voor mij, maar wist niet meer hoe ik moest leven. Ik had een groot schuldgevoel ten opzichte van mijn donor; een ander mens geeft mij de kans om verder te leven en daar moest ik iets van gaan maken. Ik moest flink zijn, maar ik voelde me slap en nutteloos. Ik was niet bezig met hoe beroerd ik me voelde; maar met mijn opdracht mijn donor te laten zien, dat ik de lever van een ander waard was!”
Veranderingen kosten tijd
Aanvankelijk was zij verwezen naar de maatschappelijk werker van het Deventer Ziekenhuis. Toen deze van baan veranderde kwam ze terecht bij Esther Mars van De Kern. “Esther nam met mij mijn levensloop door en liet me zien dat ik geen gemakkelijk leven had gehad.”
“Zij stimuleerde mij om beter voor mezelf te zorgen, meer opmerkzaam te zijn wat goed voor mij was
Om nee te zeggen, als ik iets eigenlijk niet wilde. Deze veranderingen kosten tijd en ze waakte erover dat ik de lat niet te hoog legde en te snel, teveel van mezelf verwachtte.”
“Ik heb heel veel aan de gesprekken gehad en vind het fijn om Esther nog zo af en toe te spreken.” Marlon lacht: “Even een steuntje halen.”
