“De reumatoloog waarschuwde mij: ik ben geen APK-station, je moet je leven beter gaan indelen. Hij had gelijk. Ik was te lief, wilde iedereen wel helpen en stond voor iedereen klaar. Maar mijn lichaam kon het niet aan. En hoe breng je dat over aan de buitenwereld?”
Hendrie (57) uit Staphorst is door maatschappelijk werk van De Vogellanden uit Zwolle in contact gekomen met De Kern.
Aan de buitenkant zie je niks
“Ik kreeg, als geboren Brabander, een relatie met een vrouw uit Staphorst en ging daar wonen. Door de reuma ben ik 100% afgekeurd en heb ik meerdere therapieën ondergaan. Aan de buitenkant zie je niets aan mij en het is best lastig om te zeggen dat je ziek bent en dat je niet alles kunt. Ik had een gevoel dat ik mij constant moest verantwoorden. Nog steeds zijn er dagelijks wel weer situaties waarin ik denk aan de training. Mijn vrouw vindt mij zelfs veranderd.”
NIVEA
De training bij De Kern begint met het vaststellen van de persoonlijke leerdoelen. Waar sta je nu? Waar wil je zijn? “Ik vond dat heftig en confronterend, maar ik wist dat dit me verder zou helpen. Ik ben er volledig voor gegaan.” In de training leren de cursisten om te gaan met kritiek en nee te zeggen. “En voor mij was het belangrijk om te leren om bij mijzelf te blijven. En NIVEA!,” lacht Hendrie: “Niet Invullen Voor Een Ander.”
Van elkaar leren
“We kregen ook huiswerk mee. De bedoeling was om het geleerde meteen in de praktijk te brengen. Op de trainingsavond vertel je wat goed ging of wat moeilijk was. Met behulp van de groep en twee maatschappelijk werkers werd dat doorgesproken. Ook hebben we verschillende situaties in groepjes behandeld. Een mooie manier om met elkaar om te gaan en om van elkaar te leren.”
