Ik speel cello en piano. Ik geniet erg van muziek en speel regelmatig. Ik heb celloles, eens per twee weken. De cello is een echte uitdaging. Ik ben het pas gaan spelen op mijn 45ste. Het is, vind ik, een moeilijk instrument. Bij een piano druk je een toets in, bij een cello moet je op gehoor een noot zoeken. Als je in latere volwassenheid begint, ben je je onbevangenheid kwijt en daardoor leer je niet zo makkelijk iets aan. Het is voor mij vaak een worsteling. Maar wel een mooie worsteling.
Als je in latere volwassenheid begint, ben je je onbevangenheid kwijt en daardoor leer je niet zo makkelijk iets aan. Het is voor mij vaak een worsteling. Maar wel een mooie worsteling. Naast de lessen, speel ik in het "Ensemble voor Oude Muziek" in Deventer. Ook speel ik in een cellokwartet en in een pianotrio. Dus je kunt wel zeggen dat het een behoorlijke hobby is.
Een andere taal
Wat is het allerleukst aan mijn andere dimensie? Wij hulpverleners zijn erg gericht op praten. Muziek is een hele andere manier van praten. Of je nu luistert naar muziek of zelf muziek maakt; het doet iets met je. Het kan over jouw emoties gaan, over jouw geluk of verdriet. Het kan over de pracht van de natuur gaan (Grieg) of het lijden in de wereld (Bach). Het is gewoon een andere taal die we kunnen gebruiken voor dingen die men misschien soms moeilijk kan uitleggen.
Iets om naar uit te kijken
Ik vind het belangrijk dat ik altijd een uitdaging heb, iets waar je aan werkt om het te verbeteren. Je merkt vooruitgang, ook al is dat misschien minimaal. Ik denk dat het goed is voor een mens om een uitdaging te hebben, en dat kan van alles zijn: een moestuin onderhouden, mantelzorger zijn of een muziekinstrument leren bespelen, dat maakt niet uit. Het past ook prachtig in de theorie van Victor Frankl, de psychotherapeut. Hij zei: "Je moet altijd in je leven iets creëeren waar je naar uit kunt kijken, dat maakt een mens gelukkiger en evenwichtiger". Hij noemde dat de logotherapie. Ik gebruik dit ook regelmatig in mijn hulpverlening. Mensen worden gelukkig als er iets is om naar uit te kijken. En, in mijn geval: dat hoeft niet het Concertgebouworkest te zijn!
