Ik moet dit nog doen.
Deed ik het wel goed toen?
Ik moet er voor mijn familie en vrienden zijn.
Wat vinden zij fijn? Is mijn leven wel perfect?
Oh nee, heb ik dat nog niet gecheckt?
Nu doe ik het weer niet goed.
Nog harder werken was dan wat moet.
Ik legde mezelf dat op.
Alles moest helemaal top.
Nog meer gedachtes dwaalden in mijn hoofd maar door.
Het ging zover dat ik mijzelf daarin verloor.
Wat vinden zij van mij?
Hoor ik er wel bij?
Wat vindt zij goed?
Is er nog iets wat moet?
Dat moeten, die druk was zo zwaar.
Ik werkte echt alleen maar.
Alsmaar werken om aan mijn ideale levensvisie te voldoen.
Hoe moet ik dat toch allemaal doen?
Ik wist het echt niet meer.
Ik deed zo mijn best, elke keer.
Het was geen leven meer, maar overleven.
Dit kon ik echt niet meer alleen aan.
Toen had ik de stap gezet en ben naar de De Kern gegaan.
Dat was een moeilijke stap, maar dat heeft mij ontzettend veel gebracht.
Ik geniet weer van mijn leven!
Ik blijf niet meer bij minderheden kleven.
Wat is nu mijn levensdoel?
Ik streef naar een prettig gevoel.
Ook al doe ik wat fout.
Dat wordt nu door mij als een leermoment beschouwd.
Ik geef mezelf echt niet meer zo hard op de kop.
Ik geef mezelf top. Ik moedig mijzelf aan.
Zo kan prettig door het leven gaan.
Optimisme, plezier en ontspanning staan bij mij nu voorop!
Nu sta ikzelf centraal in mijn leven.
Ik heb daar wat voor moeten opgeven.
Dit heeft mij vrijheid en ruimt gebracht.
De uitkomst is echt ongedacht.
Het was geen falen.
Nu kan ik ervan stralen.
Alleen had ik niet tot levensvisie kunnen komen.
Nog niet eens van kunnen dromen.
Ik dacht altijd ik werk zo hard om het beste uit mijn leven te halen.
Nu weet ik: het juiste pad is niet te streven naar idealen.
Door gesprekken met mijn maatschappelijk werker krijg ik inzichten over de manier van leven, in hoe en wat.
Daardoor bewandel ik nu dit juiste pad.
Suus is een pseudoniem. De persoon op de foto is niet de schrijver van deze tekst.
