“We zaten op een vierbaansweg, waarvan we hoopten dat er nog een rijbaan bij zou komen. Die extra rijbaan is er gelukkig niet van gekomen. Sterker nog, we doen het nu op een tweebaansweg. We zijn dichter bij elkaar gekomen, voelen ons weer vertrouwd met elkaar en dat hebben we zelf gedaan, al was er maatschappelijk werk voor nodig om dat te bereiken”.
Ann en Bernard hebben hun huwelijkscrisis overwonnen door hulp in te roepen bij De Kern. Ze sliepen niet meer bij elkaar, Bernard heeft een tijdje op een camping gewoond, en uiteindelijk hebben de kinderen het noodsignaal gegeven. “Er moest iets gebeuren.”
Ann, kok in een restaurant werkte veel 's avonds en in de weekenden. Bernard is verpleegkundige in het ziekenhuis. “We leefden ieder ons leven. We zagen elkaar weinig en van echt praten kwam het niet. Tot Ann een baan kreeg van negen tot vijf. Elke avond en in de weekenden thuis, veel samen, een ideale situatie, maar we konden er niet mee overweg…”
Inzicht
“Het maatschappelijk werk gaf ons inzicht in ons gedrag. Het bij elkaar weglopen, terwijl je het liefst bij elkaar bent.” Gesprekken gaven bloot waar de ander mee worstelde en door het samen bekijken van een film, het invullen van een enquête en het lezen van een boek zijn Ann en Bernard als vanzelf met elkaar aan de slag gegaan. “We ontdekten elkaars behoeftes, gingen weer echt praten met elkaar, liepen niet meer voor de problemen weg en leerden sorry tegen elkaar te zeggen.”
Meer ruimte en rust
“We hebben geleerd, dat je ook in een relatie jezelf mag zijn. Dat je met verschillende emotionele behoeftes elkaar ook kunt versterken”, vertelt Ann. Bernard vult aan: “Dat kan alleen als je dicht bij elkaar bent. Net op tijd zijn we gaan inzien dat een smalle weg je uiteindelijk meer ruimte en rust geeft dan de grootste snelweg.”
De gebruikte namen van de personen in dit interview zijn niet hun echte namen. De personen op de foto zijn niet de mensen uit het interview.
