“De lockdown werd me te veel,” vertelt Jarne. Hij was erg voorzichtig. “Vooral voor mijn cliënten op mijn werk, ik wilde hen niet besmetten.” Daardoor raakte hij geïsoleerd en dat had gevolgen. “Ik trok me terug, ik zorgde niet goed voor mijzelf en mijn emoties at ik weg.” Jarne meldde zich bij de huisarts.
Zo erg is het niet
“Ik kan mijn emoties goed verbergen,” weet Jarne. Hij geeft voorbeelden: Als ik een brok in de keel voel, dan slik ik dat weg. Ik ga andere dingen doen en dan denk ik er niet aan. Of ik relativeer het: zo erg is het niet. Of als ik bijvoorbeeld mijn diploma heb gehaald, dan bedenk ik een verklaring. Dat ik hard heb gewerkt, dat ik goed kan leren. Zo voel ik de emoties niet van verdriet of pijn, of van blijdschap of trots.”
Niet bij mezelf weglopen
Tijdens de lockdown was hij veel alleen. Geen voetbal, geen vrienden, geen school … “Dat zijn mijn uitlaatkleppen. Ik kon niet de deur uit, niet bij mezelf weglopen.” De huisarts adviseerde om naar het maatschappelijk werk te gaan. “Weinig wachttijd en laagdrempelig aan de slag.” Jarne ken het maatschappelijk werk: “Ik ben zelf ook maatschappelijk werker, net afgestudeerd.”
“Ik kan goed praten en lastig stilzitten. En bij Ton moest ik juist niet praten en stil zijn.” Jarne ging leren: “Als je een brok in de keel voelt. Wat gebeurt er als je hem niet wegslikt. Als je niet bij jezelf wegloopt. Wat als je naar binnen gaat, als je nagaat waar die brok vandaan komt, wat er gebeurt als je verdriet voelt en tranen of stress en paniek, of blijdschap en trots.”
Ik word meer gezien
Jarne vat het samen: “Ik heb geleerd om mijn emoties te voelen en te accepteren. Ik heb geleerd dat ik er mag zijn. En ik heb geleerd om dat te delen met anderen.” Vooral dat laatste beklemtoont hij: “Als je de dingen ontloopt of wegredeneert, dan ben je altijd dezelfde. Maar als je je emoties voelt, schommelt je humeur ook. Mensen zien wanneer ik blij ben of niet. Ik laat meer van mezelf zien en daardoor word ik meer gezien. Relaties met familie en vrienden zijn warmer en meer betekenisvol.”
Ik heb het nu zelf meegemaakt
Het heeft Jarne veel gebracht: “Levensvreugde.” Hij lacht: “Als maatschappelijk werker zeg ik het tegen mijn cliënten; hoe belangrijk het is om hulp te vragen. En hoe enorm mensen om je heen kunnen helpen. Dat heb ik nu zelf meegemaakt: het is ok om te vragen, je hoeft het niet alleen te doen.”
De persoon op de foto is niet Jarne.
