Vier jaar geleden woonde Katinka met haar man in hun eigen huis in Noord Groningen. “Er is wel veel gebeurd,” stelt ze vast. Ze woont nu alleen in Deventer. “En opeens zit je bij het maatschappelijk werk met een urgentieaanvraag.”
Een flinke restschuld
“We woonden al lang samen in Noord Groningen. Tot mijn man ziek werd en toch nog plotseling overleed. Dat was drie en een half jaar geleden.” Dat was natuurlijk ingrijpend en verdrietig. Maar naast dat verdriet kwam er ook een hoop zorgen op haar af. “We woonden in Noord Groningen, aardbevingsgebied,” zegt ze veelbetekenend. “Alleen kon ik ons huis niet opbrengen en toen het verkocht moest worden bleek het ‘onder water’ te staan.” Ze bleef achter met een flinke restschuld.
Serieuze klachten
Haar vrienden wonen merendeels in het midden en westen van het land. “En mijn moeder woont in Deventer, dus de keus was snel gemaakt.” Katinka verhuisde naar Deventer, naar een appartement waar ze het aanvankelijk goed had getroffen. “Met mijn moeder is het ook ideaal. We doen leuke dingen samen, en als het nodig is, kan ik ook voor haar zorgen.” Maar het wonen ging niet goed. “Er was spanning tussen bewoners onderling,” vertelt Katinka. “Dat liep flink op, en ik ben op dat punt vroeger ook eens tegen serieuze klachten aangelopen.” Dat dreigde nu weer te gebeuren en daarom ging ze naar de huisarts. Die constateerde dat de situatie een bedreiging was voor haar gezondheid.
Mijn weg weer vinden
Via de huisarts kwam ze bij De Kern. “Ik kwam bij Jörg en hij heeft mijn gezondheidsprobleem goed naar voren gebracht in een urgentieverklaring.” Daarmee opende zich de weg voor nieuwe woonruimte voor Katinka. Maar er gebeurde meer. “We raakten in gesprek, erg leuk, we hadden ook enorm lol,” lacht Katinka. “Maar Jörg vroeg dóór en hij zag dat ik meer nodig heb om weer in balans te komen.” Dat was het zetje wat nodig was. “Met zijn advies heb ik verdere ondersteuning gevonden, om mijn verhaal te kunnen vertellen. Dat is mijn eerste stap na alles wat er is gebeurd, om mijn weg weer te vinden.”
Ik ben toch gezond!
De weg van Katinka is wél een actieve. “Als het nodig is, ben ik er voor mijn moeder. Ik ben voorleesvrijwilliger voor kinderen van nieuwkomers, ik ben vrijwilliger in het culturele leven van Deventer… ,“ somt ze op. “Liever heb ik weer een baan, maar tot die tijd wil ik zinvolle dingen doen. Ik ben toch gezond!”
