Jada zit in het kantoor van De Kern. Samen met haar hulpverleenster, dat vindt ze fijner. Maar ze weet goed waarom ze haar verhaal wil vertellen: "Andere meisjes, vrouwen oproepen om met hun probleem naar buiten te komen." Voor hen heeft ze een helder advies: "Zoek hulp. Praat erover, ook al heb je het jarenlang verzwegen. Al doet het opnieuw nog zoveel pijn, uiteindelijk lucht het je op."
We knuffelen heel wat af!
Als kind wist ze niet wat haar overkwam. Haar biologische vader en –door hem- ook andere mannen hebben haar vele jaren misbruikt. "Ik was bang voor hun dreigementen en daarom durfde ik niks te zeggen. Op de middelbare school kreeg ik bij seksuele voorlichting door dat dit absoluut niet normaal was." Maar pas vorig jaar heeft zij haar moeder geïnformeerd en is zij zelf op internet gaan zoeken waar zij hulp zou kunnen krijgen. "En toen kreeg ik alle hulp van mijn moeder, stiefvader en enkele andere familieleden." Deze kring van mensen staat om haar heen en steunt haar bij alles. "Ik ben altijd een knuffelaar geweest en we knuffelen heel wat af met z’n allen! Zo fijn dat vooral mijn moeder me in alles steunt en helpt. Maar mijn vriend vond het te heftig en we hebben geen contact meer met elkaar."
Ik wilde niet groot worden
Het misbruik heeft meer gevolgen op alle aspecten van haar leven. "Toen ik ging groeien vond ik het verschrikkelijk als anderen mij als vrouw zouden zien. Ik trok alleen wijde truien en broeken aan, ook in de zomer. Een badpak? Ik mag er niet aan denken al heb ik nu wel blote benen en draag ik ook jurkjes. Ik wilde niet groot worden en heb daarom jarenlang heel weinig gegeten." Ze groeide op als een onzekere, eenzame en kwetsbare vrouw met een verschrikkelijk geheim. "De herbeleving elke nacht, de angst, het opnieuw moeten vertellen van wat er gebeurd is, aan mannelijke hulpverleners." Ondanks de lieve hulp uit haar omgeving blijft Jada tegen problemen aanlopen. "Ik weet dat die therapie nodig is voor een evenwichtiger en gelukkiger leven."
Met kleine stapjes vooruit
De eerste stap was contact met De Kern. Roos is haar vaste persoon geworden en zij heeft met Jada alles kunnen bespreken. "Ik had iemand met wie ik altijd contact kan opnemen; die eerlijk is over de mogelijkheden van hulpverleningsinstanties. Roos verdeelde de stappen die genomen moesten worden eerst in "babystapjes"; zij was het luisterend oor voor mij." Roos: "Ik zag ook de opluchting van Jada toen het hele verhaal er uit was. "Roos heeft me zo goed geholpen en nu moet ik het zelf doen," besluit Jada.
Weten dat je er niet alleen voor staat
De weg is nog lang, zeker nadat de hulp bij de Kern werd afgesloten. Want voor seksueel misbruik is professionele hulp nodig die verder gaat dan de mogelijkheden van maatschappelijk werk zoals stabiliteitstraining en traumatherapie. "De lange wachtlijsten zijn voor mij een groot obstakel, maar ik heb het wel nodig is om een evenwichtiger en gelukkiger leven te gaan leiden." Als Jada terugkijkt ziet ze grote verschillen: "Hard werken hoor. Maar ik ben al weer 4 kilo gegroeid en ben onder behandeling bij de artsen." Jada heeft veel aan haar moeder en aan andere mensen om haar heen: "Maar ik kan ook heel eigenwijs zijn hoor, dat moeten ze maar begrijpen."
Ze kijkt vooruit: "Ik blijf op internet zoeken naar een goede werkkring, want ik wil op eigen benen leren staan en ook later op mezelf gaan wonen."
Om privacyredenen zijn de namen van de mensen in het artikel veranderd in Jada en Roos. De persoon op de foto is niet Jada.
