Lisa was 17 jaar en ze moest van zichzelf een sterke meid zijn. Praten over haar gevoelens betekende voor haar zwak zijn, dus sprak zij daar met niemand over. Dat ging zelfs zóver dat ze er niet eens over wilde denken. Ze sloot zich af. Voor anderen, maar ook voor zichzelf.
Een zwart gat
Lisa had wel veel te verwerken. Ze vertelt erover: “Ik had altijd een goed contact met mijn vader, alleen werd hij ongeneeslijk ziek en overleed. Gelukkig heb ik goed afscheid van hem kunnen nemen, maar ik bleef achter met een leeg en kaal gevoel en ik wist niet hoe ik dat kon veranderen. Vaag had ik wel het besef dat het te maken had met andere mensen, maar verder kwam ik niet.
Als ik thuis kwam, liep ik gelijk door naar mijn kamer om een film te kijken. Dan hoefde ik nergens aan te denken, kon ik het zogenaamd vergeten. Ik wilde ook het liefste alleen zijn en liet niemand toe. Ik hield er wel een naar gevoel aan over, een soort zwart gat in mijn buik”.
Mijn moeder was blij
Lisa had toen al gesprekken met maatschappelijk werkster Ella, van De Kern in Hardenberg. “Ik vertelde Ella dat een oom van mij heel erg op mijn vader lijkt. Nooit eerder had ik dat iemand verteld. Zelfs die oom niet. Waarom verzweeg ik dit? Dat wist ik niet, daar zat iets op slot. Ella stelde voor dat ik het aan mijn moeder zou vertellen. Daar zag ik eerst als een berg tegenop, alleen wist ik niet waar ik nou bang voor was. Ik heb het dus verteld en tot mijn verbazing was mijn moeder daar erg blij mee. Dat was een hele opluchting. Daarna kon ik erover denken om het ook eens aan een vriendin te vertellen. Zo is het begonnen".
Ze kon haar tranen laten zien
En ook de vriendin reageerde positief. Lisa gaat verder: “Na een tijdje merkte ik dat het opluchtte als ik erover praatte. En het ging niet alleen over die oom, maar over alles wat ik vroeger allemaal verzweeg. Nog weer later kon ik zelfs huilen waar anderen bij waren. Zonder schaamte, een heel verschil met vroeger. Nu vind ik het zelfs prettig om over mijn gevoelens te praten, ook met vriendinnen. En een sterke meid ben ik nog steeds, misschien zelfs wel nóg sterker dan vroeger, want ik heb mezelf overwonnen!”
Ze is trots op zichzelf
Lisa is helemaal opgebloeid. Ze is trots op zichzelf dat ze het heeft aangedurfd om dat begin te maken. En ze heeft tips voor andere jonge mensen die misschien met hetzelfde zitten: “Lees er eens wat over op internet, maak een voorzichtig begin, stel eerst eens vragen aan andere mensen voordat je iets vertelt. Dat helpt. Denk ook niet dat jij de enige bent, het zal je verbazen hoeveel mensen er in dezelfde situatie zitten als jij. En hoeveel steun je eraan hebt dat je gewoon je verhaal kunt vertellen”.
Lisa besluit: “Ja, het lijkt wel een wonder, maar de gesprekken met Ella hebben mij echt geholpen, ik ben er een ander mens door geworden".
De vrouw op de foto is niet Lisa.
