“Hij bleef mijn leven bepalen.” Jeanine vertelt over de periode kort na haar scheiding. “Als we dan contact hadden, dan was ik bij wijze van spreken drie dagen van slag.” Veel onrust dus en dat maakte het voor de kinderen ook onrustig. “De scheiding was klaar, maar ik nog niet.”
Ruimte voor de kinderen
Het was geen soepele scheiding. “De communicatie was moeizaam,” vat Jeanine het samen. “Als ik iets zei, vatte hij dat verkeerd op. En als hij iets zei, kregen we ook ruzie.” Ze zochten hulp bij Samen Doen. Als de boodschap via Samen Doen liep, kwam het wél over. “Er kwam ook ruimte voor de kinderen. Zij konden ook vertellen wat ze belangrijk vonden.”
Er is meer rust gekomen
Uiteindelijk was de scheiding geregeld. Maar er bleef veel onrust. “Ik kan wel vinden dat hij iets fout deed, maar ik kan hem niet veranderen.” Jeanine zocht de oplossing bij zichzelf: “Hoe kan het dat ik zo van slag raak? Waarom trek ik het mij zo aan?” Samen Doen verwees haar naar Manon van De Kern. Zij hebben bijna 5 jaar contact gehouden. “In het begin wel regelmatig natuurlijk. Later belden we af en toe.” “Er is meer rust gekomen,” vindt Jeanine. “We communiceren makkelijker. En de kinderen kunnen zo op de fiets naar hun vader.”
Hoe is het?
Een tijd terug kwamen ze Manon weer tegen, bij de Action. Manon stelde een goede vraag op het juiste moment: hoe is het? “Ik was ernstig ziek. Ik zat in een sneltrein en wist niet waar ik er uit kon.” Toen hebben ze elkaar weer wat regelmatiger gesproken. Dat hielp, “Om het overzichtelijk te houden.”
Alles voor de kinderen
“Ik wil alles voor de kinderen. Maar daarvoor moet ik zelf wel goed in mijn vel zitten,” vindt Jeanine. “Als ik een gelukkig leven wil, moet ik daar zelf iets voor doen. Ik ben trots op wat ik bereikt heb en daar heeft Manon echt bij geholpen.”
De persoon op de foto is niet Jeanine.
